Så korleis hamna ei DNT-hytte på toppen av Fannaråken?

Historia starta i 1926, då Vêrvarslinga på Vestlandet bygde eit observatorium på toppen. DNT bidrog med pengar til prosjektet og fekk disponere eit rom om sommaren. Ei eiga turisthytte blei bygd ved sidan av observatoriet i 1934.

Gjestene kom og gjekk, men to vêrobservatørar var fast stasjonerte her oppe kvar einaste dag heilt fram til 1978. Ein av dei var Kjell Hauge frå Skjolden.

– Eg var sommarvikar to somrar og hadde to overvintringar i åra 1977 og 1978, fortel han over telefonen.

– Eg samlar berre på gode minne frå den tida. Ein tenkte gjerne ikkje på kor fint det eigentleg var då ein var der.

Hauge var 19 år då han starta i den noko uvanlege jobben, som òg hadde sine krevjande sider.

– Vi måtte ut og ta observasjonar kvar tredje time, utanom kl. 22. Då kunne ein sove frå 18.30 til 00.30. No forstår eg eigentleg ikkje at vi fiksa dette. Vi hadde sikkert 15 ulike vekkarklokker.

Basert på målingar gjort i perioden vêrstasjonen var bemanna er gjennomsnittstemperaturen i juli og august pluss 2,6 og 2,0 grader celsius. Resten av året er snitt-temperaturen negativ. Og så var det tåka.

– På hausten, når det var stilt, låg det gjerne ein tåkedott over toppen. Så snakka vi på telefon med dei nede i bygda. «Nei, det er no fint her», sa dei.

Då vêrstasjonen blei lagd ned, tok DNT over bygningsmassen. Det som i si tid var heilårsbustad for vêrobservatørane, fungerer no som sovesal for gjester.

Sesongen på Fannaråkhytta varer i to månader frå slutten av juni, men sjølv om kalenderen viser sommar, kan vinteren halde eit fast grep om 2000-meters toppen. Det fekk dei to nye styrarane Tora Kyllingstad og Lars Petter Klem verkeleg kjenne på då dei skulle gjere hytta klar for sesongen. Dette var attpåtil deira aller første møte med staden.

– Vi gjekk på ski opp og måtte grave ut hytta. Vi såg ingenting dei første fire dagane, fortel dei.

Når vi snakkar med dei i starten av august, har dei blitt godt innkøyrde i rolla som styrarar. Arbeidsoppgåvene spenner breitt, og logistikken er eit kapittel for seg sjølv. Å vere vertskap på den høgstliggande turisthytta i Noreg omtalar dei likevel som ei takksam oppgåve.

– Folk har fått av seg alt agg på veg opp.

Gjennom sommaren har vêrgudane vore rause med sikt og utsikt.

– Vi var førebudd på at det skulle vere tåke heile tida. Vêret har vore mykje betre enn venta. Sjølv om det er tåke, får vi ofte nokre glimt med sol og utsikt.

Og medan vi snakkar om sola, her kjem ho. Gjennom skjermen syner dei fram Hurrungane i all si prakt. Styrarparet har ei klar oppmoding.

– Ikkje sjå på vêrmeldinga, det blir ofte finare enn ho seier. Vi har ikkje avlyst breføring ein einaste dag. Vi har hatt surt og kanskje litt kjipt vêr, men ikkje farleg vêr – så lenge ein kler seg godt. Vi får mange avbestillingar fordi folk har sett på varselet ei veke fram i tid. Mange går glipp av ei fin oppleving.

Litt ruskevêr treng heller ikkje vere negativt, meiner dei. 

– Det er gjerne dei turane ein hugsar best, og vi merkar at det blir ekstra hyggeleg stemning inne på hytta når det er litt kjipt ute.